Dziewczyna, która igrała z ogniem Stiega Larssona jest to druga z kolei część trylogii zatytułowanej „Millenium”. Recenzje pierwszej części znajdziecie -> tutaj.
Ta część tak samo, jak pierwsza stała się światowym bestsellerem i sprzedała się w ponad 44-milionach egzemplarzy.
Czy warto sięgnąć po kolejną część „Millenium”? O tym w dalszej części.
O czym opowiada Dziewczyna, która igrała z ogniem?
W kolejnej, po „Mężczyznach, którzy nienawidzą kobiet”, części trylogii kryminalnej Millennium główną bohaterką jest Lisbeth Salander. Seria dramatycznych wypadków wywołuje u Lisbeth wspomnienia mrocznej przeszłości, z którą raz na zawsze postanawia się rozprawić.
Dwoje dziennikarzy, Dag i Mia, docierają do niezwykłych informacji na temat rozległej siatki przemycającej z Europy Wschodniej do Szwecji ludzi wykorzystywanych w branży seksualnej. Wiele zamieszanych w to osób piastuje odpowiedzialne funkcje w społeczeństwie.
Lisbeth na skutek niefortunnego zbiegu okoliczności jest podejrzana o popełnienie ciężkiego przestępstwa i ścigana przez policję. Mikael, którego losy ponownie splatają się z Lisbeth, nie wierzy w jej winę i zaczyna prowadzić własne śledztwo. Zaczyna się dramatyczny wyścig z czasem...
(informacje pochodzą ze strony lubimyczytac.pl i z tylnej części okładki).
Kilka słów o autorze książki.
Stieg Larsson, właśc. Karl Stig-Erland Larsson (ur. 15 sierpnia 1954 w Skelleftehamm niedaleko Skellefteå, zm. 9 listopada 2004 w Sztokholmie). – szwedzki dziennikarz i pisarz zajmujący się w swojej twórczości prawicowym ekstremizmem, mizoginią i rasizmem. Autor powieści kryminalnych. Dwukrotnie nagrodzony skandynawską nagrodą Szklanego Klucza. Najbardziej znany jako autor wydanej po jego śmierci trylogii feministycznych kryminałów Millennium o Mikaelu Blomkviście i Lisbeth Salander.
W 2008 był najlepiej sprzedającym się autorem na świecie po Khaledzie Hosseinim.
Publikacje książkowe
Extremhögern (Skrajna prawica), Stieg Larsson, Anna-Lena Lodenius, Sztokholm, 1991
Sverigedemokraterna: den nationella rörelsen (Szwedzcy Demokraci: ruch narodowy), Stieg Larsson, Mikael Ekman, Sztokholm, 2001
Debatten om hedersmord: feminizm eller rasism (Debata o zabójstwach honorowych: feminizm czy rasizm), Stieg Larsson, Cecilia Englund, Sztokholm, 2004
Sverigedemokraterna från insidan (Szwedzcy Demokraci od środka), Richard Slätt, Maria Blomquist, Stieg Larsson, David Lagerlöf, 2004
Seria Millennium
Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet (Män som hatar kvinnor, 2005), wyd. pol. Czarna Owca 2008.
Dziewczyna, która igrała z ogniem (Flickan som lekte med elden, 2006), wyd. pol. Czarna Owca 2009.
Zamek z piasku, który runął (Luftslottet som sprängdes, 2007), wyd. pol. Czarna Owca 2009.
(informacje o autorze pochodzą z wikipedia.org).
Moje wrażenia po przeczytaniu.
Dziewczyna, która igrała z ogniem, pomimo że jest w jakimś stopniu kontynuacją pierwszej części, to opowiada inną historię.
Tutaj jest pościg za Lisbeth Salander podejrzaną o potrójne morderstwo. Niemniej pojawiają się odwołania z poprzedniej książki (sprawa Harriet Vanger czy Wennerströma), które są ściśle powiązane z Lisbeth.
W tej książce ponownie jest powolne budowanie akcji i napięcia, które punkt kulminacyjny ma pod koniec książki.
Równania otrzymują nazwy według potęgi, do jakiej podniesiona jest niewiadoma (według wartości wykładnika). Jeśli ta wartość to 1, mówimy o równaniu pierwszego stopnia, jeśli jest to 2, drugiego stopnia itd. Równanie wyższego stopni niż pierwszy jest spełnione dla wielu niewiadomych. Wartości te nazywamy pierwiastkami. Równanie pierwszego stopnia (równanie liniowe): 3x - 9 = 0 (pierwiastek: x = 0) (cytat z książki Dziewczyna, która igrała z ogniem).
W moim odczuciu początek był dość nudny w porównaniu z pierwszą częścią. Natomiast końcówka bardzo trzymała w napięciu. Niestety minusem zakończenia jest to, że jest ono otwarte, przez co, mam wrażenie, że jeden wątek nie został zakończony. Mam nadzieję, że w następnej części będzie to wyjaśnione.
Ta część nie była aż tak interesująca, jak poprzednia. Niemniej jak już wspominałam, końcówką udało jej się obronić, co daje duży plus dla autora.
Jednym z minusów dla osób wrażliwych, mogą być opisy bójek, strzelanin, a także spora ilość przekleństw.
Zazwyczaj równanie posiada jedną lub więcej niewiadomych, często oznaczonych jako x,y, z itd. O wartościach niewiadomych, dla których prawa i lewa strona równania są sobie równe, mówi się, że spełniają to równanie albo że stanowią rozwiąznie równania. Przykład: 3x + 4 = 6x - 2 (x = 2) (cytat z książki Dziewczyna, która igrała z ogniem).
Coś, co na pewno mi się podobało w tej książce to fakt budowania postaci. W szczególności, jeśli chodzi o główną bohaterkę — Lisbeth Salander. Już od pierwszej części była dość dobrze opisana, natomiast w tej części była jeszcze dokładniej. Były tutaj dodane dokładniejsze opisy z życia Lisbeth, co pozwalało mi zrozumieć działanie dziewczyny.
Równania, które nie są prawdziwe dla żadnej wartości, nazywamy sprzecznymi (a + b) (a - b) = a2 - b2 + 1 (cytat z książki Dziewczyna, która igrała z ogniem).
Podsumowanie.
Dziewczyna, która igrała z ogniem, jest trochę mniej interesująca niż poprzednia część, ale warto po nią sięgnąć. Czyta się ją dość szybko i przyjemnie. Jest dobrym odmóżdżaczem po np. ciężkim dniu.
Mam świadomość, że nie wszystkim się ta książka spodoba, przez fakt wcześniej wspomnianych przekleństw czy bójek. Tak samo, jak osobom, które tego gatunku, jakim jest kryminał, nie lubią.
Ps. Dla zainteresowanych zostawiam link do filmu Dziewczyna, która igrała z ogniem: https://www.cda.pl/video/62257045c.
Pierwistek równania to liczba, dla której - jeśli ją podstawić w miejsce niewiadomej - strony równania są tożsame. O takiej wartości mówi się, że spełnia równanie. Aby rozwiązać równanie, należy znaleźć wszystkie jego pierwiastki. Równanie, które jest spełnione dla wszelkich możliwych niewiadomych, nosi nazwę równania tożsamościowego. (a + b)2 = a2 + 2ab + b2 (cytat z książki Dziewczyna, która igrała z ogniem).
A wy czytaliście tę książkę? Jak wasze wrażenia po przeczytaniu?
Brak komentarzy: