„Pax, droga do domu” Sary Pennypacker z ilustracjami Jona Klassena jest kontynuacją historii o lisie i jego chłopcu Peterze pt. „Pax”. Mimo że te książki są przeznaczone dla młodszych odbiorców, to pierwsza część bardzo mnie zachwyciła. Czy „Pax, droga do domu” również chwycił mnie za serce, tak, jak „Pax”? Czy może jednak kontynuacja tej lisiej historii okazała się fiaskiem?
„Pax. Droga do domu” to wspaniała historia o trudnych wyborach i uzdrawiającej mocy, jaką ma w sobie miłość.
Minął rok, odkąd Peter po raz ostatni widział Paxa, czyli swojego lisa. Kiedyś byli nierozłączni. Teraz gdy wydaje się, że czas zagoił rany, każdy z nich prowadzi zupełnie inne życie. Paxowi i jego partnerce, Nastroszonej, urodziła się trójka uroczych lisich szczeniąt. Tymczasem Peter w wyniku niedawno zakończonej wojny został sierotą. Dręczony ogromnym poczuciem winy i samotnością opuszcza ciepłe schronienie u Voli i pragnie dołączyć do Wodnych Wojowników.
Gdy jedno ze szczeniąt poważnie się choruje, Paxowi pozostaje liczyć na jedynego zaufanego człowieka, Petera. Mimo że chłopiec chciał zapomnieć o bolesnej przeszłości, jego miłość do ukochanego lisa nie wygasła. Zarówno Peter, jak i Pax wyruszają w drogę do domu, wspierając się, gdyż tylko miłość może zabliźnić wszystkie rany.
Sara Pennypacker - (ur. 9 grudnia 1951, Massachusetts, USA) - oprócz Paxa napisała jeszcze ponad dwadzieścia innych książek m.in. serie: o Klementynce i Waylonie. Jest najlepiej sprzedającą się amerykańską autorką literatury dziecięcej New York Times.
Jon Klassen - (ur. 29 listopada 1981, Winnipeg, Kanada) - jest kanadyjskim pisarzem i ilustratorem książek dla dzieci oraz animatorem. Zdobył zarówno amerykański medal Caldecott, jak i brytyjski medal Kate Greenaway za ilustrację książkową dla dzieci.
„Pax. droga do domu” jest równie, jak nie bardziej wzruszającą historią, co pierwsza część.
Jest to książka, do której nie potrafiłam podejść bez emocji i łez. Jeszcze bardziej niż pierwsza część chwyciła mnie za serce. Tutaj jeszcze mocniej rzucał się w oczy motyw miłości, przyjaźni między człowiekiem a zwierzęciem. A dodatkowo pojawia się jeszcze większa samotność po stracie najbliższych. Ta część, tak samo, jak pierwsza, została podzielona na punkt widzenia Petera i lisa. Tego, jak oni odbierają tę sytuację i jak sobie z nią radzą.
Pax i Peter cały czas stoją przed różnymi rozterkami, wyborami, niekiedy nawet bardzo trudnymi. Nadaje to wraz ze wspomnianymi wcześniej motywami miłości, przyjaźni i samotności bardzo uniwersalny ton. Mimo że głównymi adresatami tej książki są dzieci, to tak naprawdę każdy znajdzie w niej coś dla siebie.
Brak komentarzy: