" Dzień dobry Baltimore" prześladuje mnie od piątkowego wieczoru i chyba nic na to nie poradzę, że niektóre piosenki od pierwszego usłyszenia wbijają się we mnie i nie chcą się odczepić. No cóż, chyba taki urok musicali, że wchodzą szybciej do głowy niż szkolna wiedza. Wracając do Hairspraya, to przeczytałam o czym jest i teoretycznie wiedziałam o czym jest. Ale dlaczego tylko teoretycznie? Ponieważ znając Bernarda Szyca, którego wraz z panem Zbyszkiem Sikorą widziałam na widowni, można było spodziewać się wszystkiego. Czy się zawiodłam na tym?
Bo mamy lata 60....
czyli kolorowa i wystrzałowa reżyseria Bernarda Szyca, boska choreografia Michała Cyrana i Joanny Semeńczuk oraz ( jak zawsze) cudowna obsada, która w bombowy sposób przedstawiła historię puszystej Tracy, która marzy o wystąpieniu w Corny Collins show.
Tracy...
w którą wcieliła się Basia Tarczewska, przerosła moje najśmielsze oczekiwania. Ta dziewczyna ma taki talent, że przez cały spektakl byłam wgnieciona w fotel. Pierwotnie liczyłam na Amal i byłam dość sceptyczna do innych dziewczyn w tej roli, lecz po obejrzeniu Basi to się całkowicie zmieniło.
Link...
czyli Maciek Podgórzak. Jak zwykle nie zawiódł moich oczekiwań. Zawsze pełen profesjonalizm w roli. No cóż tu można więcej dodać.
Corny Collins...
i niezawodny Kuba Brucheiser. Już po koncercie sylwestrowym wiedziałam, że jest świetny w prowadzeniu jakichkolwiek show. Tym razem, być może dlatego, że to była rola wyuczona, był jeszcze lepszy.
Edna...
w którą wcielił się Rafał Ostrowski, był(a) świetny(a). Zazdroszczę umiejętności chodzenia w obcasach i w ogóle w kobiecych ubraniach Rafałowi, bo ja niestety w obcasach za bardzo chodzić nie umiem, a on radzi sobie w tym genialnie.
Pan Pinky...
czyli Sasza Reznikow. Z całym szacunkiem, ale głos Saszy totalnie nie pasował mi do tej roli. Natomiast aktorsko wybronił się znakomicie. Niemniej jednak bardziej widzę w tej roli Tomka Więcka.
Rakiety...
Kasia Kurdej, Kasia Wojasińska i Karola Merda wymiatały na scenie, jedno z najlepszych trio jakie mogłam sobie wyobrazić. One we trzy są totalnym wulkanem energii, którą czuć na widowni.
Podsumowując.....
w ogóle się nie zawiodłam, wręcz wyszłam cała uszczęśliwiona ( jak chyba po każdym spektaklu). Spektakl świetny. Mogę powiedzieć, że utożsamiam się z główną bohaterką ( choć jest parę wyjątków). Nie było przerostu formy ( scenografii) nad treścią spektaklu, ze względu na małą scenografię. Kto już był? Jak wasze wrażenia? Dajcie znać w komentarzach.
Brak komentarzy: